نکند غرق شده ا‌‌یم که آمده‌اید؟!
معروف است که انسان اگر غرق شود، می‌میرد، چه در آب، چه در خواب، چه در هوس، چه در هراس، چه در هوی، چه در رؤیا، چه در حسد، چه در حرص، چه در فساد، چه در رفاه، چه در سازش و چه در تسلیم. آری انسان اگر در صلح هم غرق شود، می‌میرد! باید همواره در مبارزه بود. تا ظلم هست و تا استکبار هست، مبارزه هم هست و صلح و سازش، غرق شدن است و فنا!
دیروز غواصان شهید آمدند. خودشان آمدند و این روزها را با محاسبه دقیق خود برای بازگشت انتخاب کردند. گرچه از قول آنها نوشتند: «مادر مرا ببخش اگر دیر آمدم/ یک مشت استخوان شدنم طول می‌کشید!»
اما شهدای غواص، نجات‌غریق‌های ما هستند. نکند ما حالا غرق شده‌ایم که آنها آمده‌اند؟! نکند غرق رفاه و حرص و هوی شده‌ایم؟! نکند در هراس و در هوس افتاده‌ایم؟! شاید همگی در رؤیا یا در خواب غفلت رفته‌ایم؟! نکند ما غرق سازش یا غرق تسلیم شده‌ایم؟!
شهدا! خوب کردید که 30 سال دیرتر آمدید! می‌گویند سازمان‌های اطلاعاتی دنیا 30 سال پس از هر واقعه‌ای اسناد آن را منتشر می‌کنند تا رازها و رمزها پنهان نماند. شما هم اسناد ما بودید، اسناد معتبر ما، سند هویت ما. خوب و دقیق محاسبه کردید تا درست وقتی به میان ما بازگردید که خطر بحران در کمین هویت ماست.
شما آمدید و یک بار دیگر خلق را به خدایشان نزدیک کردید. دیروز دل‌های مردم به یاد خدا می‌تپید، صداهاشان با نوای معنویت و دست‌هاشان از تقوای الهی می‌لرزید و این نشانه‌ها جز با آمدن شما ممکن نبود.
دیروز خبرگزاری‌ها نوشتند که «تهران به احترام شهدا قیام کرد»، تیتر زدند که «مردم برای حماسه‌سازان حماسه آفریدند». دیروز مردم از میدان بهارستان تهران تا معراج شهدا با حضورشان فرش راه شهدا و خاک پای غواصان شهید شدند تا بگویند چشم! ببخشید که گهگاه کمی از یادمان می‌روید!
دیروز را شما بی‌نظیر کردید و برگی به تقویم تاریخ افزودید تا همگان بدانند ملت ما در فرهنگ عاشورایی خود، نجات غریقی دارد به نام «شهید» و چون شهید هرگز نمی‌میرد، ملت بزرگ ایران نیز هرگز در سازش و تسلیم غرق نخواهد شد.
