جای خالی همدلی وهمزبانی چگونه پرمی‌شود؟

سیدباقر پیشنمازی در سرمقاله روزنامه رسالت نوشت:

نامگذاری سال، همواره باهدف عطف افکارعمومی به "فرصتها"، وپیشگیری ازآسیبهاوتهدیدهای احتمالی انجام می شود، تا بتواندعزم ملی را درجهت ترمیم چالشهایاتعظیم هویت اسلامی وملی وانقلابی، درپی داشته باشد. همدلی وهمزبانی تمهیداتی داردکه اگرمحقق شود،دامنه آثار آن فراترازدولت وملت خواهدرفت وبرکات آن نیز. باورداشت مردم وظرفیتهای عظیم وگره گشای آنان توسط حضرت امام خمینی قدس سره، منجربه تشکیل "بسیج" وحل معمای مقاومت درهشت سال دفاع مقدس و دستاوردهای عزت بخش آن شدواکنون نیزمی تواندبسیاری ازگره های بزرگ را بازکند.

دولتی که باچالشهای جدی اقتصادی مواجه است وهنوز منشوری از وعده های داده شده به مردم راپیش رو دارد......دولتی که می خواهد از اقتدار وعزت به دست آمده دراثرمقاومت وپایداری ملت ،پاسداری کند....دولتی که برای رسیدن به عدالت اقتصادی ،اجتماعی وسیاسی وزمینه سازی جهش‌های علمی به پشتوانه ایمان ومعنویت وحمایت وهمبستگی نیازمند است، ناگزیراست که فضای اعتماد وهمدلی وهمزبانی با ملت رافراهم کندوبه اقتضائات آن عمل نمایدتابتواند برای این ظرفیت عظیم ، انگیزه حضوروهمراهی بادولت درعبوراز
گردنه های حساس واهداف دشواررا فراهم آورد.

مردم بامشاهده عدالت درسیاستگذاریها ونحوه عملکرد کارگزاران، به دولت اعتماد می کنند واین اعتمادزمینه همکاری ومشارکت عمومی درحل مشکلات رافراهم خواهد آورد.

( همدلی یک موضوع دستوری نیست بلکه باید آن رابه وجود آورد همدلی مثل یک گل است، نهال آن راباید درزمین نشاندوازآن مراقبت وآبیاری کرد تارشد کند،شرایط کنونی فرصت مناسبی برای به وجود آمدن "همدلی بامردم" است). (1)

نهال همدلی اگردرست نشانده شود ومراقبت دلسوزانه نیز صورت گیردبه درخت تناوری تبدیل می‌شود که همه شئون اجتماعی فرهنگی وسیاسی رادر سایه خود می گیرد.

اگردولت برخلاف احزاب (مدعی طرفداری )موفقیت خودرا دریکپارچگی وهمبستگی عموم مردم جستجو کند، لازم است برای تحصیل همدلی بامردم ،ریل گذاری مناسب داشته باشد. تاهرجا بخشی از دولت درخط مقدم ارتباط بامردم قرار گرفت، دراین زمینه احساس مسئولیت کند ورفتار مناسب نشان دهد.

درخت همدلی ریشه وشاخ وبرگهایی دارد.همدلی بین خانه ومدرسه،مدرسه ومسجدمحل،معلم ودانش آموز،استاد ودانشجو،دانشگاه وحوزه، کارفرما وکارگرو.......شاخ وبرگ، وریشه قدرتمند این درخت نیز دراحساس آرامش روحی وامنیت اجتماعی مردم است. ودرشرایط آرامش وآسایش روحی وآسودگی خاطر است که استعدادهای انسان شکوفا می شود(2).ودرچنین فضایی است که همدلی وهمزبانی می تواند بوجود آید.

اکنون که دولت پیشگام همدلی وهمزبانی شده است ابتدا بایدنسبت به برداشتن موانع اعتمادسازی اقدام نماید. مثلااگر خودرامتعلق به همه مردم نداند(3)وآشکارا به برخی جریانهای سیاسی تعلق خاطر بیشترنشان دهد! اگرقانون گرایی برای عموم مردم بودولی باخواص ونزدیکان رفتار متفاوتی صورت گرفت؟! اگرنورچشمی هایی
که هزاران میلیاردبدهی بانکی خودرا که ازوجوه عمومی مردم
گرفته اندنمی پردازند، ازحاشیه امن برخوردارشده باشند؟ وبانک هاهم حاضرنباشندحتی از آنها شکایت کنند؟اگریارانه ای که باوعده وشرط کمک به تولیدکشور،ازداوطلبان انصراف ،حذف وبه "جیب ثروتمندان" غیرمنصرف نیزریخته شد؟!

اگرسقف حقوق برخی کارگزاران دولت بیش از30 برابر کف آن شد؟!اگرمسائل جوانان واشتغال وازدواج وتأمین مسکن آنان درحدوعده باقی ماند! اگردفاع از "پاسپورت ایرانی" به خاطره انتخاباتی تبدیل شد!اگرحمیت دفاع ازحیثیت وحرمت زائران ایرانی (که درهفته های اخیربه اشکال گوناگون موردتعرض واهانت واقع شدند) بعدازاعتراض خیابانی وشعارهای مردم هشیارشد!،اگرنخبگان مردم هم درموردمسائل واخبار مذاکرات هسته ای نامحرم تلقی شدند!اگرخبرنگارشناخته شده رسانه صهیونیستی به سادگی واردکشورشد وبه کارجاسوسی خود پرداخت وبه راحتی هم کشوررا ترک کرد ودستگاه های دولتی مسئول هم غافل بودند ویا تغافل کردند!اگراظهار دوستی وهمکاری فردخائنی که قصدپناهندگی سیاسی به دشمن وفعالیت رسانه ای علیه نظام راداشت، پذیرفته می‌شودامابسیاری ازمدیرانی که باهزینه نظام سالهاتجربه اندوخته وصرفا به دلیل اینکه دردولت قبل نیز مدیر بوده اندمورداعتماد قرار نگرفته وبرکنار می‌شوند!..... اگربرای امنیت اجتماعی واخلاقی جامعه تدبیری وجودندارد....نه شعاراعتدال باورمی‌شودونه اعتمادقبلی بازسازی می گردد!..... درچنین فضایی است که "جای خالی همدلی وهمزبانی" احساس می‌شود! وبرای تحصیل آن همه باید تلاش کنند تادولت بتواندباچالشهای موجود مقابله کند وبرآنها فائق آید.

مقام معظم رهبری درسخنرانی روز اول فروردین درموردنسبت دولت به ملت فرموده اند: " دولت کارگزار ملت وملت کارفرمای دولت است".

کارگزار می تواند با همه ظرفیت به دغدغه های کارفرمای خود بپردازد.یکی ازعوامل بسیارمهمی که انگیزه دولت رادرجهت خدمت خالصانه به مردم بازسازی می کند،تجدیدنظردربرخی از کارگزارانی است که برطبل اختلاف می کوبند وجایگزین کردن خدمتگزارانی دلسوز که اولین مسئله آنان انصاف وخدمت به عموم مردم باشد.

احزابی که نان خودرا در سرخ و آبی کردن مردم وتشدیدشکافهای سیاسی واجتماعی می‌دانند وازوحدت وهمبستگی بین دولت ومردم آسیب می بینند وبه حاشیه می روند، نمی توانندمشاوران ومدیرانی امین تلقی شوند، خصوصا درسال همدلی وهمزبانی دولت وملت.

امیرالمؤمنین علیه السلام درمنشورمدیریت اسلامی به مالک اشتر فرموده اند:

دوست داشتنی ترین چیزها درنزدتو، درحق میانه ترین ودرعدل فراگیر ترین، ودرجلب خشنودی مردم گسترده ترین باشد، که همانا خشم عمومی مردم، خشنودی خواص(نزدیکان) راازبین می برد اما خشم خواص را خشنودی همگان بی اثر می کند.خواص جامعه، همواره بارسنگینی رابرحکومت تحمیل می کنندزیرا درروزگار سختی
یاری شان کمتر، ودر اجرای عدالت از همه ناراضی تر، ودرخواست‌هایشان پافشارتر، ودرعطا وبخششها کم سپاس تر، وبه هنگام منع خواست ها
دیر عذر پذیر تر، ودربرابر مشکلات کم استقامت ترمی باشند. درصورتی که ستونهای استوار دین، واجتماعات پرشور مسلمین، ونیروهای ذخیره دفاعی، "عموم مردم" می باشند. پس به آنها گرایش داشته واشتیاق تو با آنان باشد.(4)

پی نوشت‌ها:

1- مقام معظم رهبری-1/1/94

2- قرآن کریم -سوره فتح آیه 4

3- پایگاه خبری تحلیلی صراط-مصاحبه مشاور
رئیس جمهور-کدخبر156847-24/10/92

4- نهج البلاغه نامه شماره 53

 

نگرانی‌هایمان را خواهیم گفت

 سیده‌آزاده امامی: در زمانه‎ محرومیت از ظهور حضرت ربیع‎الأنام، آقای من! بهار برای ما با طلوع روی ماه شما تحویل می‎شود و قبله‎نمای قلب‎های ما به سمت چشم‎های شما جهت می‎گیرد و گام‎های ما به همان راهی می‎رود که شما نشانه‎گذاری فرموده‎اید...

فرمودید امسال سال «همدلی و همزبانی» «دولت و ملت» باشد؛ سمعاً و طاعتا! ما که از صبح روز 14خرداد 68 لبیک‎مان را گفته‎ایم و هر روز و هر آن میثاق‎مان را تجدید کرده‎ایم؛ مثلا همین صبح روز 25 خرداد 92 که به دولتی که رأی ندادیم تبریک گفتیم و برایش آرزوی توفیق کردیم، هم خودمان هم منتخبان‎مان به انتخاب هموطنان‎مان تمکین کردیم و دولت منتخب را به رسمیت شناختیم اگرچه با حداقلی‎ترین حدنصاب قانونی، چه اینکه همین حدنصاب حداقلی قانونی بود و قانون برای ما حجت. ما پایبندی‎ به مردم‎سالاری و رأی اکثریت- اگرچه در نازل‎ترین سطح- را به رخ آنهایی کشیدیم که سال‎ها هیاهوی غوغاسالارانه‎شان در تعلق خاطر به دموکراسی و رأی اکثریت گوش فلک را کر کرده بود اما آنجا که کار به آزمون عیار ادعای ایشان رسید نانجیبانه از تمکین به رأی نجومی ملت سر باز زدند و زیر میز بازی زدند و دروغ کثیف تقلب ‌ساز کردند و آوردند بر سر مملکت آنچه یکی قصه دارد پر آب چشم! که مردم‎سالاری برای ما جاده یک‎طرفه‎ای نیست که تنها وقتی نام منتخب ما از صندوق بیرون بیاید به آن تمسک جوییم و آن را حاصل رعایت «حق‎الناس» بدانیم، ما همیشه بر این مدار بوده و هستیم، چه پیروزی از آن ما باشد، چه از آن رقیب! همیشه بر این مداریم و از رویکردهای مزورانه مبرا!
ما به دولت تبریک گفتیم و برایش آرزوی توفیق کردیم و سوگند خوردیم مادام که در راستای حفظ آرمان‎های انقلاب و دستاوردهای غرورآفرین ملی گام بردارد و هنجارهای ارزشی و اعتقادی نظام را محترم شمارد تمام‎قد به حمایتش قد علم کنیم که در نگاه ما هر دولتی- خواه منتخب یا غیرمنتخب ما- دولت نظام اسلامی است و ذیل نظام اسلامی تعریف می‎شود و لاجرم توفیق یا خدای‎ناکرده عدم توفیق آن به پای نظام نوشته خواهد شد و از آنجا که دلبستگی ما اولاً و بالذات اصل نظام است به مقتضای آن و به قدر طاقت و توان در توفیق دولت می‎کوشیم و برایش آرزوی توفیق داریم. بر خلاف آنها که «صرفاً» دولت برای‌شان موضوعیت دارد و همه توجه‎شان معطوف دولت است- البته نه هر دولتی!- و چه بسا سر آن دارند که دولت را در «تقابل» با نظام تعریف کنند و نه «ذیل» نظام و کار ویژه‎ای از دولت انتظار دارند که به موجب آن به نحوی آرام و نامحسوس به خدشه در آرمان‎های نظام بینجامد، چنانکه در دوره‎هایی به صراحت شاهد این رویکردها بوده‎ایم!
خدای بزرگ گواه است که موفقیت دولت، هر دولتی که باشد، البته مشروط به همان شرط اساسی التزام به آرمان‎های انقلاب و صیانت از دستاوردهای انقلاب، آرزوی ماست، حتی بیشتر از آنان که در ظاهر تظاهر به حمایت از دولت می‎کنند، که دولت برای ما دولتِ نظام است! این اصلاً اقتضای اصولگرایی ماست که حتی حمایت و کمک کنیم به دولتی که به او رأی نداده‎ایم اگر مراعات «اصول» را بکند و از آن‎سو حمایت و رأی و تایید خود را پس بگیریم از دولتی که مراعات «اصول» را نمی‎کند! آقای من! این را از خود شما آموخته‎ایم که «چک سفید امضا» به کسی نمی‎دهیم و مجبور نیستیم ذیل خلاف‎ها و خدای‎ناکرده خیانت‎های کسی را امضا کنیم و خود را متعهد به کسی بدانیم، که «اصول» برای ما ملاک است نه «اشخاص»؛ به مقتضای همین نگاه اصیل اصولگرایانه بود که مدعی کج‎روی‎های مردی شدیم که روزی خودمان به قدرتش رسانده بودیم! تعارف که نداریم، «اصول» برای ما ملاک است و حق و وجدان و این از افتخارات ما «اصولگرایان» است، به عکس آنها که لب فروبسته‎اند از تقبیح و طرد بستگان و وابستگانی که به صراحت در برابر آرمان‎های نظام قد برافراشته و در مقابل اصل نظام شمشیر از رو بستند و خیال‎ها داشتند، که بحمدالله رؤیای‌شان کابوس شد!
ما به دولت تبریک گفتیم و برایش آرزوی توفیق کردیم اما آقای من! رویکردهای فرهنگی دولت «نگران»مان کرد؛ «نگران» شدیم وقتی دیدیم هنجارهای فرهنگی و ارزش‎های اعتقادی آنگونه که باید وجهه همت مسؤولان نیست! «نگران» شدیم وقتی دیدیم هجمه به باورهای الهی ما شدت گرفته است و کسی برنمی‎آشوبد! «نگران» شدیم وقتی دیدیم مبانی اعتقادی و ارزشی نظام خدشه‎دار می‎شود آن‎هم در دولتی که رئیسش ردای «روحانیت» بر تن دارد! «نگران» شدیم وقتی شما از اوضاع فرهنگی کشور ابراز «نگران»ی فرمودید و چندان که باید گلایه شما جدی گرفته نشد و شما مکرر در مکرر هشدار دادید! «نگران» شدیم وقتی...
آقای من! نگاه‎های خوش‎بینانه دولت به آن‎سوی مرزها «نگران»مان کرد؛ «نگران» شدیم وقتی تفاوت‎های نجومی «آنچه مرقوم داشته‎اند» را با «آنچه رقم زده‎اند» دیدیم! «نگران» شدیم وقتی شانه‎به‎شانه رفتن «فرزندان انقلاب» را با ‎عمال شیطان دیدیم آن‎هم در اوج روزهای هجمه به ساحت قدسی پیامبر اسلام(ص)! «نگران» شدیم وقتی قهقهه‎های آقایان را با عجوزه بزک کرده شیطان دیدیم! «نگران» شدیم وقتی...
«نگران» شدیم و «نگران»ی‎هایمان را گفتیم اما آقایان مرحمت فرموده حوالت «به جهنم» دادند، «کم‎سواد» و «بی‎دین» و «بی‎قانون» و «حسود» و «جیب‎بر» و... خطاب‎مان کردند! اینکه دلیل «نگران»ی ما جیب خودمان بود، یا نگران به ثمن بخس دادن دستاورد دانشمندان شهید این سرزمین بودیم را خدا می‎داند و همین‎که خدا می‎داند کافی است که به حق داوری کند میان ما در روز واپسین و آنجاست که آنها که خلاف گفته‎اند در محضر حضرت حق شرمسار و سرافکنده خواهند شد! اما خدا گواه است که ما حتی «نگران» آن بودیم که «دست چدنی» پنهان زیر «دستکش مخملین»، انگشت‎های آقایان را خرد نکند! خدا گواه است ما دلسوزانه «نگران» همین مردان مذاکره هستیم که نام و نشان نیک‎ از ایشان برای آیندگان به یادگار بماند! خدا گواه است ترغیب دولت به آزمودن راه‎های دیگر از سر «نگران»ی ماست که مباد در صورت بن‎بست بودن این تنها راهِ برگزیده دستش در محضر ملت خالی بماند و...! اما آقایان الطاف‎شان! نسبت به ما بی‎کران بود و هر روز در انتظار لطفی! دیگر از جانب ایشان بوده و هستیم...!
آقای من! ما «نگران» آن «نگاه عقیم»ی هستیم که دیده به بیرون از مرزها دوخته و بر ظرفیت‎ها و امکانات بی‎کران بومی چشم پوشیده و بر آن است که از این نمد کلاهی برای ملت تواند ساخت اما غافل از آنکه با چنین نگاهی صرفاً کلاهی بر سر دولت و ملت خواهد رفت!
«نگران» آن «تدبیر»ی هستیم که همه تخم‎مرغ‎های شانسش را در سبد پوسیده «امید» به دشمن گذاشته است، دشمنی که نه حتی به سابقه دیرینه کینه‎ورزی و عهدشکنی که به خدعه و خلف وعده همین «توافق»! اخیرش صدای خود این حضرات را هم درآورده است!
«نگران» روی دیگر سکه «شعار» این «سال‎ها» هستیم؛ اینکه «حماسه سیاسی» و «عزم ملی» در سال‎های گذشته به همت «ملت» تمام و کمال محقق شد اما سهم «دولت» که «حماسه اقتصادی» و «مدیریت جهادی» بود آن‎گونه که باید و انتظار می‎رفت، ادا نشد! اینکه «ملت» پیشگام و تازان، هفت شهر انجام وظیفه‎اش را رفته است و «دولت» هنوز اندر خم یک کوچه مانده است. از این است که بی‌آنکه نیاز به غیب‎گویی و رمالی داشته باشیم تکلیف شعار امسال هم پیشاپیش برای‌مان معلوم است!
«نگران»یم اما آنجا هم کار دولت بر مدار «تدبیر» بوده باشد صمیمانه «تقدیر» کرده‎ایم، شاهدش حمایت تمام‎عیار ما از شاگرد اول کابینه است که حتی هدف تیرهای ناجوانمردانه برخی مدعیان حامی دولت نیز واقع شد، یا حمایت از «سرهنگ»های کابینه که کارشان را خوب بلدند، یا...
آقای من! ما «نگران»یم و «نگران»ی‎هایمان را خواهیم گفت که خود شما ما را از «بی‎تفاوتی» برحذر داشته‎اید.
آقای من! ما «نگران»یم اما از دولت مادام که در راستای حفظ آرمان‎های انقلاب و دستاوردهای غرورآفرین ملی گام بردارد و هنجارهای ارزشی و اعتقادی نظام را محترم شمارد، حمایت می‎کنیم و برای توفیقش دعا...
که از روز نخست گفته‎ایم «لبیک یا خامنه‎ای»...

به غیر خدا دل نبندید!!

مرحوم کلینی از «حسین بن‌علوان» روایت می‌کند که گفت: ما در مجلسی بودیم، و در آن طلب علم می‌کردیم. در یکی از سفرها هزینه من تمام شد و یکی از یارانمان گفت: امیدت به کیست؟ گفتم فلانی، گفت: در آن هنگام به خدا سوگند که حاجتت روا نمی‌شود و به آرزویت نمی‌رسی و طلب خود را به دست نمی‌آوری! گفتم: تو را چه شده که این سخن را می‌گویی و چرا؟ گفت: صادق ال‌محمد(ع) به من حدیث کرد که به تحقیق در یکی از کتاب‌ها خوانده که خداوند متعال می‌فرماید: به عزت و جلال و بزرگواری و رفعتم بر عرشم سوگند، هرکس که به غیر من امید بندد، امیدش را قطع و به  ناامیدی تبدیل می‌کنم، و نزد مردم بر او جامه خواری و ذلت می‌پوشم، و او را از قرب خودم دور می‌کنم، و از وصلم دورش می‌سازم.
آیا در رفع شداید امید به غیر من دارید؟ با اینکه رفع شداید به دست من است، و به فکر خود درب خانه غیر مرا می‌کوبید؟ با اینکه  کلید مشکلات در دست من است و درب خانه‌ها همه بسته است، ولکن درب خانه من بر روی آنهایی که مرا می‌خوانند باز است. (1)
1- سخن خدا (کلیات احادیث قدسی)، ص 124

دولت و ملت؛ با هم برای توسعه و آبادانی

نگاهی به منویات رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی سال جدید

گالیا توانگر

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درسخنرانی نوروزی خود به آرزوهای فراروی ملت ایران در سال جدید اشاره کردند و فرمودند:«پیشرفت اقتصادی،اقتدار و عزت منطقه‌ای و بین‌المللی،جهش‌های علمی به‌ معنای واقعی،عدالت قضایی و اقتصادی و از همه مهم‌تر،ایمان و معنویت آرزوهای بزرگی هستند که در این سال برای ملت ایران داریم و البته همه‌ این خواسته‌ها و آرزوها نیز دست‌یافتنی است و خارج از ظرفیت عظیم ملت ایران و سیاست‌های نظام نیست.»
رهبر انقلاب در ادامه، تحقق این آرزوهای بزرگ را مشروط به همکاری، همدلی و صمیمیت دوسویه دولت و ملت خواندند و افزودند:«دولت، کارگزار ملت، و ملت کارفرمای دولت است، و هر چه همکاری دولت و ملت بیشتر باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت، بنابراین هم دولت باید واقعاً ملت را قبول داشته باشد و ارزش، اهمیت و توانایی‌های مردم را به‌درستی بپذیرد، و هم ملت باید به معنای واقعی کلمه به دولت اعتماد کند.»
اما یک سوال اساسی که در اینجا مطرح می گردد این است که همدلی بین دولت و ملت اساسا چگونه میسر شود که بهینه ترین نتیجه را در پی داشته باشد؟و آیا در این مسیر نقدهای دلسوزانه و نیز منصفانه جایگاهی خواهد داشت؟
پیشرفت کشور هوشیاری بیشتر و وحدت، همدلی و همزبانی بیشتری می‌طلبد، که لزوم آن همدلی و همزبانی بیشتر ملت و دولت است. همان‌طور که شاهد هستیم سیاست کلی استکبار اختلاف‌افکنی و تفرقه است و از لیبی تا افغانستان این وضعیت مشاهده می‌شود.هدف دشمنان اختلاف‌افکنی در منطقه است تا حکومت قدرتمندی در منطقه وجود نداشته باشد،زیرا منافع اسرائیل این را اقتضا می‌کند. اختلاف‌های قومی، نژادی، مذهبی و سیاسی از اهداف استکبار در منطقه است و بحث اختلاف‌افکنی در ایران همیشه در اولویت کاری این‌ها بوده است،ولی تاکنون نتوانسته‌اند به این امر دست یابند. این امر به دلیل اصولی است که بین مردم ایران و همزبانی نسبت به اهداف جمهوری اسلامی بوده که باعث شده تا مقام معظم رهبری این شعار را برای سال در نظر بگیرند. همه دوستداران انقلاب که به نظام جمهوری اسلامی ایران اعتقاد دارند برای تحقق اهداف و شعار سال باید تلاش کنند. قریب به اتفاق کارشناسان اهل فن بر این باورند که دو قطبی کردن جامعه خطایی است که نباید انجام شود.نقدهای دلسوزانه و منصفانه را برتابیم و موضع خصمانه نگیریم و دولت را کمک کنیم که نسبت به تحقق اهداف جمهوری اسلامی موفق شود. اسیر نقشه‌های دشمن نباشیم و قدر هم را بیشتر بدانیم که با همدلی و همزبانی آینده از آن ماست.
دولت به معنای واقعی کلمه دولت ملت باشد
همدلی و همزبانی دو صفت مکمل هم هستند که یکی جنبه باطنی و دیگری جنبه ظاهری دارد. از آنجایی که در روایات اسلامی یکی از صفات مومن انطباق ظاهر و باطن اوست؛بنابراین برای اثبات روابط سالم و فعال بین دو موجود که در اینجا مراد دولت و ملت است،نیازمند انطباق وجوه  باطنی و ظاهری همراهی و همدلی هستیم.
سعد الله زارعی یک کارشناس مسائل سیاسی در گفت و گو با گزارشگر کیهان ضمن بیان مطالب بالا در ادامه می گوید:«منتها همدلی و همزبانی بین دولت و ملت در واقع دو معنا و مفهوم دارد که در دو حوزه خاص تعریف می شود. تا آنجا که به وظیفه مردم بر می گردد همدلی به مفهوم کمک به دولت در تحقق برنامه ملی کشور است. به این معنا که مردم دولت را متعلق به خودشان بدانند و نظرات خود را خیر خواهانه در اختیار دولت برای پیشبرد اهداف ملی بگذارند. بنابراین همدلی مردم و دولت به شکلی باشد که فضای عمومی کشور منطبق بر همدلی مردم با دولت باشد.»
این کارشناس اهل فن در ادامه درباره وظیفه دولت در باب ایجاد همدلی با ملت توضیح می‌دهد: «همدلی آنجایی که به دولت بر می گردد،منوط بر این است که سیاست های خود را تحت تاثیر گرایش‌های ملی وکشوری تنظیم کند.اکثریت ملت و به تعبیری آحاد ملت را مد نظر قرار دهد. دولت به معنای واقعی کلمه دولت ملت و در خدمت مصالح و منافع ملت باشد.»
وی متذکر می شود:«اگر دولت به جای تکیه بر توده های مردم که حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه به سواد اعظم تشبیه کرده اند،در پی یک سلسله گرایش‌های حزبی،جناحی و یا یک سلسله سیاست‌هایی که انحصار به طبقه خاص دارد، باشد و توده های مردم را مورد توجه خاص قرار ندهد،در نتیچه همدلی بین دولت و ملت محقق نخواهد شد.اگر دولت همراه و همدل مردم نباشد، نمی تواند از مردم توقع همدلی داشته باشد.»
سعدالله زارعی در تکمیل صحبت هایش می‌گوید:«همزبانی نتیجه همدلی است. اگر دولت توقع دارد درسطح افکار عمومی مقبول و پذیرفتنی باشد باید راهی به دل های مردم باز کند. دل های مردم از طریق کار فعال و ملموس نسبت به دولت جلب می شود. اگرمردم احساس کنند آنچه را که دولت در حوزه اقتصاد،فرهنگ،سیاست و... می گوید، نمی فهمد و یا وقتی به ضمیر و وجدان خود مراجعه می کنند، نمی توانند گزاره های دولت را تعریف کنند، اینجا همدلی رخ نمی دهد و همزبانی هم محقق نخواهد شد.»
دشمن خواهان همدلی نیست
همدلی و همزبانی به معنای انسجام ملی و وحدت ملی است که یکی از اصول اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود.
 سیامک باقری صاحب نظر مسائل سیاسی روزدر گفت و گو با گزارشگر کیهان برایمان توضیح می‌دهد:«هیچ‌گاه نباید فراموش کرد که ملت هم بوجود آورنده انقلاب اسلامی بوده و هم تداوم و بقای انقلاب بر شانه آنهاست.پس بار استراتژیکی ایجاد همدلی هم در ید دولت و هم بر شانه ملت است.یکی از اصولی که می تواند این مهم را در سال 94 محقق سازد، نگاه ملی است. باید همه جریانات سیاسی،شخصیت های با نفوذ و همه افرادی که دستی بر امور کشور دارند، منافع شخصی را کنار گذاشته و منافع ملی را رجحان دهند.باید نسبت به مسائلی که مسائل ملی محسوب می شود (امور کلان) همه بازیگران سیاسی علاقه ملی نشان دهند.»
وی در ادامه تبعات نبود همدلی را متذکر شده و می گوید:«چنانچه همدلی بین دولت و ملت محقق نشود،تهدیدات دشمن تقویت شده و اثر خود را بیشتر می گذارد.در ثانی باعث عدم توسعه و پیشرفت کشور خواهد شد. همه بازیگران سیاسی باید مکلف و متعهد به همدلی باشند.با چالش های جناحی مصلحت نظام را تنزل ندهند.باید همه جریانات سیاسی و بازیگران سیاسی بر مشترکات خود بیشتر تاکید داشته باشند.در چنین شرایطی است که شرایطی دارای ثبات و قدرت ایجاد می شود و خیلی از مشکلات مردم حل خواهد شد.»
این کارشناس و صاحب نظر مسائل سیاسی در ادامه به رعایت اخلاق سیاسی توصیه داشته و می‌گوید: «اگر اخلاق سیاسی رعایت نشود،بدون تردید این موضوع-همدلی بین دولت و ملت- تحقق نخواهد یافت.رعایت اخلاق سیاسی بویژه در باب مباحث مهم نظام و رعایت خطوط قرمز بسیار اهمیت داشته و رعایت این موارد برای پیشرفت و توسعه کشور بسیار کار ساز خواهد بود.»
وی باز هم توصیه به سعه صدر کرده و می‌گوید: «نباید همدیگر را تحقیر کرد. تا زمانی که بد زبانی و اتهام وجود داشته باشد،آگاهی کامل نسبت به موضوعات حاصل نمی شود.همه جریانات سیاسی مهم  برای تحقق همدلی باید پیرو یک منطق رفتاری در نظام جمهوری اسلامی باشند.این منطق رفتاری باید در طراز جمهوری اسلامی و انسانی باشد.چنانچه اخلاقیات رعایت شود مناقشات سیاسی کمتر خواهیم داشت و نقد های سازنده جایگزین خواهند شد.»
محور مشترک بین ملت و دولت رهبری است
به هر حال دولت باید به خواسته ها و مطالبات ملت توجه ویژه داشته و درجهت تحقق همدلی هم دولت و هم ملت با هم تلاش کنند.ملت نیز باید در جهت تقویت دولت اهتمام داشته باشد برای مثال در تحقق اهدافی چون اقتصاد مقاومتی،تقویت تولید داخلی و تقویت اقتصاد داخلی باید ملت،دولت را یاری دهد.چون بخشی از اقتصاد مقاومتی توجه به تولید داخلی است.بنابراین ایجاد زیر ساخت ها نیاز به حضور حداکثری مردم دارد و تلاش همگانی را می طلبد.
مهدی موسوی نژاد نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی توضیح می دهد:«معنای همراهی مردم با دولت صرفا این نیست که از نقد های سازنده و منصفانه فاصله بگیرند.اگر نقد را حذف کنیم پیشرفتی برای دولت و دولتمردان حاصل نخواهد شد.باید دولت در برابر نقدهای سازنده و منصفانه سعه صدر نشان داده و نظریات متعدد را شنوا باشد.باید به سمت شنیدن صداهای مختلف برود و مطابق مصلحت نظام عمل کند.»
مهدی کوچک زاده نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی لازمه وقوع همدلی و همزبانی بین ملت و دولت را داشتن یک محور مشترک دانسته و در گفت و گو با گزارشگر کیهان می گوید:«محور نمی تواند یک محور بی جان مثل قانون باشد. باید یک انسان عالم مثل رهبری محور قرار گیرد. حضرت اقا در حرم مطهر رضوی نیز به مسائل مهم روز از جمله نحوه مذاکرات هسته ای،چند مرحله ای باشد یا نه؟در اقتصاد چشم به بیرون بدوزیم یا اتکا به داخل داشته باشم؟و....توضیحاتی ایراد فرمودند.بنابراین اگر دولت این نکات را گوش داده و سر لوحه کارهای خود قرار دهد،اصلی ترین محور همدلی بین دولت و ملت ایجاد شده است.حتی در چنین شرایطی بین دولت و منتقدینش نیز همدلی ایجاد خواهد شد.»
مردم سالاری دینی نیازمند همدلی
 دولت‌ها و ملت‌ها
کمال جوانمرد نماینده مردم کرمان در کمیسیون فرهنگی، اجتماعی شورای عالی استان‌ها  با اشاره به نامگذاری سال 1394 از سوی مقام معظم رهبری به نام سال «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» می‌گوید: «مردم سالاری دینی نیازمند همدلی دولت‌ها و ملت‌هاست.»
وی در ادامه می گوید:«جهش اقتصادی و فرهنگی کشور با همدلی و تعامل بیشتر دولت و ملت محقق خواهد شد؛ قطعا همدلی و هم زبانی که مورد توجه مقام رهبرمعظم انقلاب قرار گرفته لازمه جذب مشارکت‌های مردمی خواهد بود. دولت‌ها فارغ از هر جناح و دسته، برخاسته از توده های مردمی هستند که خداوند توفیق خدمت به مردم را به آنها عنایت کرده است. خوشبختانه در کشور ما و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مردم با حضور حماسی خود در صحنه‌هایی همچون دفاع مقدس،انتخابات و راهپیمایی‌ها ثابت کرده اند که همیشه پشتیبان نظام مقدس جمهوری اسلامی و دولت بوده و خواهند بود.»
جوانمرد به توطئه‌های دشمنان نظام در جهت ایجاد شکاف بین دولت و ملت نیز اشاره کرده و می‌گوید: «دشمنان انقلاب، پس از ناکامی در جنگ تحمیلی، اکنون درصدد ایجاد شکاف و تفرقه در بین دولت و ملت و ناکارآمد نشان دادن نظام اسلامی در قالب انقلاب‌های مخملی و رنگی با ابزارهای جنگ نرم هستند، ولی با پیروی از فرامین ولایت فقیه، این هجمه نیز محکوم به شکست خواهد بود. مردم صاحب انقلاب اند و نظام مقدس جمهوری اسلامی توسط مردم شکل گرفته است.»
وی با تاکید براینکه انقلاب اسلامی که پرچم‌دار اسلام ناب محمدی و نماد مردم سالاری دینی است پشتوانه مردمی دارد، می افزاید:«امید است در سال جدید و با تأسی از فرامین مقام معظم رهبری و با همبستگی بیشتر دولت و ملت و با وحدت کلمه و پرهیز از اختلاف و حاشیه بتوانیم ضمن مرتفع کردن مشکلات، کشور را به سوی توسعه بیش از پیش سوق دهیم.»