رساله حقوق امام سجاد(ع)

حق چشم

حق چشم این است که آن را به حرام ندوزی و جز در مسیر عبرت آموزی و بینش یابی و دانش اندوزی بکارش نگیری. همانا چشم گذرگاه عبرت ها و درس آموزی هاست.

حق گوش:

حق قوای شنوایی است که آن را از شنیدن سخنان آلوده و شنیدنی های مضر دور نگاه داری،گوش درگاهی است به سوی قلب انسان،این درگاه را جز برروی سخنان ارزشی و خیرآفرین مگشای،سخنانی که یا نتیجه مثبتی برای قلبت به ارمغان آورند و یا اخلاق کریمانه ایی را به توتعلیم دهند. گوش، درگاه و در ورودی قلب آدمی است و ازاین طریق انواع معانی و مفاهیم به قلب می رسد. خیر باشد یا شر! و لا قوة الا بالله

حق زبان:

حق زبان این است که از گرفتار شدن به گفتار زشت مصون مانده و عادت بر خوبی ها و سخنان نیک پیدا کند.زبان بایدکنترل و محبوس شود جز آن که نیازی ارزشی باشد و در راستای منافع دین و دنیا قرارگیرد. آن را از سخنان بیهوده و کم نتیجه و زیان آورباید دور داشت، آنچه مشخص میکند که کجا باید سخن گفت و زبان را به کار گرفت عقل است.جمال انسان عاقل درشیوه گفتاراو متجلی است؛نیرویی نیست مگر متکی به خداوند بزرگ.

حقوق انسان بر خویش:

حق نفس آدمی بر او این است که آن را در اطاعت خداوند بکارگیرد،سرمایه وجود را هدر ندهد و صرف بیهودگی ها و گمراهی ها نکند و حق زبان،گوش،چشم،دست و ... را ادا کند،آنها را در مسیر باطل و پوچ به کار نیندازد و در استفاده از این امکانات ازخدا یاری بجوید.

حقوق الهی بر انسان:

حق برتر خداوند بر انسان این است که او را عبادت کند،کمترین شرکی به او نورزد.اگرانسان،خدای خویش را خالصانه پرستش کند،خداوند نیز امور دنیا و آخرت او را کفایت خواهد کرد وآنچه محبوب و مطلوب آدمی است برایش حفظ و تدارک می کند.