توهین سناتور آمریکایی به ظریف با واکنش همه جریانات داخلی مواجه شد

بین جناح‌های سیاسی وفادار به نظام اسلامی، همواره بحث در خصوص مسائل مختلف سیاست داخلی و خارجی وجود دارد اما در این سرزمین، هیچ‌کس پای نامه‌ای را امضا نمی‌کند که نشان از بی‌اختیاری رئیس‌جمهور کشورش یا یکی دیگر از مقامات سیاسی بلندپایه داشته باشد. جناح‌های وفادار به نظام اگرچه با هم اختلافاتی دارند، اما در برابر دشمنان، یک‌دست و متحدند.

به گزارش فارس، بعد از آنکه ظریف طی سخنانی در دانشگاه نیویورک با بیان اینکه «در صورت توافق، گام‌های رفع تحریم‌ها احتمالاً چند هفته طول می‌کشد»، گفت «تمامی تحریم‌ها علیه ایران برداشته خواهد شد، خواه این موضوع باب میل سناتور «تام کاتن» باشد یا نباشد»، این سناتور جمهوریخواه در حساب کاربری توئیتر خود در پیامی توهین آمیز به سخنان وزیر امور خارجه کشورمان واکنش نشان داد.

تام کاتن در صفحه کاربری خود در توئیتر نوشت: «این نشانه شجاعت نیست که در طول جنگ ایران - عراق، در آمریکا پنهان شوید در حالی که کشور شما برای بقا می‌جنگد. بلکه نشان می‌دهد این شخصیت ضعیف‌النفس همچنان باقی است.»

کاتن خود می‌داند که از کدام جنگ سخن می‌گوید؟ جهت اطلاع وی، باید گفت که در آن جنگ، جوانان ایرانی با دست خالی در برابر رژیم بعثی صدام ایستادند که اتفاقا واشنگتن و متحدانش آن را تا بن دندان مسلح کرده بودند. آیا آقای کاتن از یاد برده است که در روزهای پایانی همین جنگ، آمریکا رسما در خلیج فارس، با ایران وارد جنگ شده بود و سکوهای نفتی ایران را هدف قرار می‌داد؟

از سوی دیگر پنهان شدن کدام است؟ ظریف در آن دوران با دستور مقامات ارشد نظام، در جبهه‌ای دیگر از منافع کشور دفاع می‌کرده است.
کاتن همچنین با لحنی زشت و بی‌مبالات گفته است: «هی ظریف!‌ شنیده‌ام که از من نام برده‌ای. اگر تا این اندازه مطمئن هستی، بیا درباره قانون اساسی (آمریکا) با یکدیگر بحث کنیم.» در پاسخ به این لحن بی‌ادبانه کاتن باید گفت، قانون اساسی رژیمی که قانون‌گذارش کسی چون کاتن شود، ارزش بحث کردن ندارد. آن قانون اساسی که به آمریکا اجازه داد بدون مجوز بین‌المللی عراق را اشغال کند، چه جا و ارزش مباحثه و مجادله دارد؟

در ایران انتقاداتی در خصوص مذاکرات هسته‌ای و نحوه پیش‌برد آن وجود دارد. این حق هر ایرانی است که از وزیر خارجه کشورش و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای انتقاد کند ولو به زبان تند و این وظیفه مذاکره‌کنندگان است که با سعه صدر پاسخ‌گوی انتقادات باشند؛ اما همین منتقدین اجازه نخواهند داد اجانب سیل اهانت‌های خود را به سوی وزیر خارجه کشورشان روانه کنند.

محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در پاسخ به سناتور آمریکایی در صفحه توئیتر خود نوشت: «دیپلماسی جدی و نه حمله شخصی قلدرمآبانه، چیزی است که ما لازم داریم. قدم نو رسیده مبارک. امیدوارم با خانواده در صلح از داشتن او لذت ببرید.»
هدف دشمنان اخلال در مذاکرات است
محمد صالح جوکار عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در واکنش به توهین «تام کاتن» سناتور تندرو آمریکایی به محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان مبنی بر ضعیف النفس بودن وی گفت: آمریکایی‌ها هر چه لیاقت خودشان است را به دیگران نسبت می‌دهند در حالی آنها باید بدانند که ملت ایران دارای تاریخ بسیار طولانی است و آنچه در اختیار دارد نشان‌دهنده متمدن بودن این ملت عظیم است.

جوکار اظهار داشت: امروز آمریکایی‌ها به دلیل نداشتن تمدن تلاش می‌کنند اشیای تاریخ ملل دیگر را سرقت کنند تا برای خود تمدن دست و پا کنند. نماینده مردم یزد و صدوق در مجلس افزود: آنچه «تام کاتن» به وزیر خارجه کشورمان گفته نشان‌دهنده ضعف وی و سیاست خارجی آمریکاست.

محمد اسماعیل کوثری عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز در واکنش به توهین تام کاتن سناتور کنگره آمریکا به وزیر خارجه کشورمان گفت: به نظر می‌رسد که توهین سناتور آمریکایی به محمدجواد ظریف در راستای جنگ روانی علیه ایران باشد.
وی افزود: توهین‌ها و اقدامات تخریبی راه‌اندازی شده توسط این سناتور بی‌ادب آمریکایی بر علیه ظریف در راستای تأثیرگذاری بر روح و روان تیم مذاکره‌کننده ایرانی و سر تیم آن و برای به هم ریختن اعصاب آنها و اخلال در منافع ایران در مذاکرات صورت گرفته است.

منبع : کیهان

از نامه۴۷سناتور آمریکایی نباید آسان گذشت

حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور درباره تفاهمات و معاهدات بین المللی و قانون اساسی آمریکا نوشت:

 

اول: ٤٧سناتورآمریکا نوشته اند: توافقی که به تصویب کنگره نرسیده باشد، می‌تواند فقط با یک حرکت قلم رئیس‌جمهوری بعدی باطل شود و کنگره آینده هم هر زمان لازم دید، قادراست موارد توافق را تغییر دهد (شبیه اقدامی که جو بایدن، معاون کنونی رئیس جمهوری آمریکا، زمانی که رئیس کمیته روابط خارجی سنا بود، در نامه ای به کالین پاول وزیرخارجه وقت، درخصوص «پیمان مسکو» در مورد تسلیحات استراتژیک اتمی با روسیه درسال ۲۰۰۲ وتایید آن درکنگره انجام داده بود).

 

لذا، سناتورها براساس قانون اساسی آمریکا با توجه به پیچیدگی های آن ازقرن ١٨ تا کنون سخن کاملا درستی می گویند؛ بویژه آنکه بااین نامه می خواهند سابقه ای هشدارگونه برای روندهای داخلی قانونی خود ایجاد نمایند، وبه جامعه بین المللی هم هشداردهند.

ازاین امرنباید آسان گذشت.

 

دوم: چراکه تفاهمات ومعاهدات بین المللی درآمریکا به دوصورت سامان قانونی به خود می گیرند:

الف) به صورت Treaty ها که باید به تصویب اکثریت قاطع سنا برسد؛ وحتی ازآغازآن هم باید ازسناوبا مجوزهای آن روند کارشروع شود؛

ب) به صورت (Executive Agreement (E.A ها که آنهاهم به سه گروه تقسیم می شوند: 

۱) .Congressional E.A که براساس اجازه قبلی سنا شکل وسامان می گیرد؛

۲). E.A. ها یی که تداوم تریتی ها (P.T)است؛ 

۳) .Sole E.A ها که برمبنای مجوز رییس جمهورسامان می یابد؛ که اینهابسیارمحدودند ودرحوزه قدرت رییس جمهوردرسیاست خارجی است، مانند به رسمیت شناختن یک کشور ویا... اما اگردراین مواردهم اختلافی پیش بیاید به روندهای دادگاه قانون اساسی آمریکا و... دچارمی شود. (مانند اختلاف کنگره ودولت دردعاوی مربوط به دارایی های ایران وآمریکا و...) 

اینها simple signature هستند وقائم به نظررییس جمهورآمریکا؛ که عموما برخلاف روح آنها دردوران آن رییس جمهورعمل نمی شود؛ نه اینکه اجباری ولازم الاجرا برای همه باشد.واین روند تداوم دارد تاآنکه امضا پس گرفته شود.

 

سوم: بحث دیگری که اینجا مطرح می شود آن است که این تفاهمات ومعاهدات Self Executive باشند یا خیر. چراکه نحوه تعامل با آنها و اجرایی شدنشان درداخل آمریکا به شکل فدرال ویا توسط پارلمان های ایالتی و... متفاوت خواهد بود؛ وآنها می توانند به آن عمل نکرده ویا برخلاف آن عمل کرده وتصمیم بگیرند. 

لذااست که آمریکا برای رهاشدن ازاین مشکلات، گفتگوهای ژنو را به صورت برنامه اقدام مشترک (Joint Plan of Action) پذیرفت که خارج ازاین روند تعهدات وقوانین داخلی باشد.

 

چهارم: بدین شکل، این پیچدگی های قانونی درآمریکابه سناتورها این توانایی را می دهدکه حتی درصورت امضای هرتوافقی در چارچوب یکی از اشکال فوق، آن را به چالش بکشند، ویاآن که رییس جمهوربعدی با حرکت قلم آن را تایید نکند؛ که البته وضع آن درحوزه بین الملل با حوزه داخلی در آمریکا متفاوت خواهد بود. این نزاع میان دولت وکنگره آمریکا - که آقای اوباما می گوید:«این یک ائتلاف غیرمعمول است...برخی اعضای کنگره نشان داده‌اند که می‌خواهند خود را با تندروهای داخل ایران دریک ردیف قرار دهند»، وسخنگوی کاخ سفید بدون ورود به محتوی درمورد آن اضافه می کند:"این نامه یک استراتژی حزبی با هدف تضعیف توانایی رئیس جمهوری آمریکا برای هدایت سیاست خارجی، وپیشبردمنافع امنیت ملی کشوردراطراف جهان است"- نشان می دهد که درآن کشور، دولت در تفاهمات ومعاهدات حوزه بین الملل فعال مایشاء نیست؛ که این خود چالشی بزرگ برای مذاکرات بوده وتنها درصورتی می توان اطمینان خاطر نسبت به روند وتحولات قانونی درخصوص رفع ویا عدم افزایش تحریم ها در داخل آمریکا داشت که رییس جمهورواکثریت کنگره ازیک حزب باشند. 

"اتفاقی که اکنون اینگونه نیست."

منبع : رجانیوز