ریچارد فالک : آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان
یکی از اصلی ترین حامیان اسراییل، به دنبال این هستند تا فلسطینیان خودشان
به این باور برسند که انتظار داشتن از اسراییل برای اجرای مسئله حق بازگشت
به سرزمین شان امری غیرواقعی وغیر معقول است.
به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، در مورد یوم نکبه و اینکه چطور دنیا
اجازه روی دادن آن را داد باید مدت زمان طولانی سکوت کرد و درباره آن
اندیشید."
"ریچارد فالک" گزارشگر ویژه و پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر فلسطین در
آستانه سالروز نکبت یا یوم نکبه (تاسیس رژیم صهیونیستی) در تاریخ 15 می
1948، در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار بخش انگلیسی خبرگزاری قدس (قدسنا) ضمن
اشاره به اهمیت این روز برای فلسطینیان و غیر فلسطینیان گفت: "روز فاجعه،
روز مهمی برای فلسطینیان و غیر فلسطینیان است که بازگو کننده آوارگی فاجعه
بار و بی عدالتی وارد شده به فلسطینیان است. "روز نکبت" فاجعه ایی را که در
سرزمین مادری فلسطینیان بر سر آنان فرود آمد، نمادین کرده است. این روز در
حالی نقطه ی عطفی در مبارزات فلسطینیان برای بقا و عزت می باشد که بسیاری
از فلسطینیان آواره در اشغالگری، اردوگاه های آوارگان و یا در جوامع مختلف
در تبعید زندگی می کنند، "
وی افزود: "این موضوع اهمیت دارد که روز نکبت به عنوان رخدادی که 67 سال
پیش روی داده تبدیل به روندی شده که تاکنون ادامه یافته است. در مورد روز
نکبت و اینکه چطور دنیا اجازه روی دادن آن را داد باید مدت زمان طولانی
سکوت کرد و درباره آن اندیشید."
استاد سابق حقوق بین الملل دانشگاه پرینستون آمریکا در ادامه صحبت های خود
به وضعیت حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری خود پرداخت و گفت: "بر
اساس قطعنامه 194 مجمع عمومی سازمان ملل، حق بازگشت فلسطینیان به عنوان یک
قانون موجود بین المللی تایید شده است. قانونی بودن حق بازگشت فلسطینیان
به دفعات تکرار شده و بیانگر دیدگاه اکثر کارشناسان حقوق بین الملل است که
آواره شدگان و محرومان از سرزمین مادری خود را به عنوان افرادی می نگرند که
بدون هیچگونه شرطی حق بازگشت دارند."
فالک تاکید کرد: "من این نگرش را به اشتراک گذاشته ام و معتقد هستم که این
موضوع حاوی اصول اخلاق مناسب و دیپلماسی بشردوستانه است. در همین حال،
اسراییل و مواضع صهیونیست با موفقیت مردمان بسیاری را از سراسر دنیا متقاعد
کرده است که اعطای حق بازگشت به آوارگان فلسطینی و فرزندان آنها باعث
تغییر تعادل جمعیتی در سرزمین های اشغالی شده و پروژه تاسیس "سرزمین مادری
یهودیان" را نابود می سازد."
وی که در طول دوران حضورش در سازمان ملل به دلیل مواضع خود در قبال اسراییل
همیشه از طرف "سوزان رایس" سفیر وقت آمریکا و "بان کی مون" دبیر کل سازمان
ملل مورد انتقاد قرار می گرفت، در بخش بعدی صحبت هایش به نقش آمریکا و
اتحادیه اروپا در تضعیف وضعیت حق بازگشت فلسطینیان پرداخت و تصریح کرد:
"آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان یکی از اصلی ترین حامیان اسراییل، به
دنبال این هستند تا فلسطینیان خودشان به این باور برسند که انتظار داشتن از
اسراییل برای اجرای مسئله حق بازگشت فلسطینیان به سرزمین شان امری
غیرواقعی و غیر معقول است."
فالک با اعتقاد به اینکه بیشتر تفکرات آزادی خواهی به دنبال ترغیب رهبران
فلسطینی به تفکر درباره رویارویی با اسراییل، باز پس گیری اراضی اشغالی،
تمرکز بر پایان بخشی به اشغال و خروج اسراییل از کرانه باختری است، افزود: (
از دید غربی ها) اصرار بر حق بازگشت فلسطینیان آخرین ذره امید برای
دستیابی به راه حل دو دولت را از بین خواهد برد. من باور دارم که اسراییل
از صدور مجوز برای تاسیس کشور مستقل فلسطین نفعی نمی برد، موضوعی که
نتانیاهو نیز در سخنرانی اخیر تبلیغات انتخاباتی اش در ماه مارس به طور
واضح درباره آن صحبت کرد، بنابراین باید دربرابر فشار بر فلسطینیان برای
نفی حق بازگشت مقاومت شود."
وی در خصوص نقش فعالان حقوق بشری در تحقق حق بازگشت فلسطینیان گفت:
"فعالان حقوق بشری می توانند در احیای این موضوع سهیم باشند و با قرار دادن
این مسئله در دستور کاربرنامه هایشان، به یافتن راه حلی در مورد درگیری ها
و تحقق حق بازگشت فلسطینیان کمک کنند ولی این مسئله همچنین حمایت رهبران
سیاسی فلسطینی را نیز می طلبد."
فالک در بخش پایانی گفتگوی خود با خبرنگار خبرگزاری قدس گفت: "از نظر من،
انرژی واقعی جنبش ملی فلسطینیان از سمت تشکیلات خودگردان به سمت آوارگان
فلسطینی سوق پیدا کرده است. باید به این موضوع توجه شود که اکنون این انرژی
از طریق فعالیت های جامعه مدنی ابراز می شود.این موضوع به خصوص در فعالیت
های جنبش جهانی تحریم علیه اسراییل مشهود است. دیپلماسی درون دولتی در قالب
مذاکرات مستقیم در طول 20 سال گذشته بدون هیچ نتیجه مثبتی صورت گرفته است.
در همین مدت اسراییل بیشتر اراضی با ارزش کرانه باختری را به اراضی اشغالی
الحاق، شهرک های غیرقانونی خود را گسترش، پاکسازی نژادی و قومی را در قدس
اجرا و به طور عمومی هرگونه امید برای دستیابی به راه حلی برای پایان
درگیری ها را از بین برد. در اینجا باید گفت تنها فعالیت های جامعه مدنی می
تواند نوعی فشار را ایجاد کند تا شاید فضای سیاسی در اسراییل و آمریکا را
به طوری تغییر دهد که صلح پایدار ایجاد گردد.
